Afgelopen zaterdag was ik bij het Brainwash Festival. Ik heb me vermaakt, maar het valt toch altijd weer een beetje tegen. Want je hoopt altijd dat de nieuwe Nietzsche is opgestaan en dat blijkt nooit het geval te zijn. Toch waren er enkele denkers die ik kon waarderen. Ten eerste Philipp Blom die helder is maar ook verrassend uit de hoek kan komen. Daan Rovers, onze Denker des Vaderlands, vond ik ontwapenend, ze vertelde een mooi verhaal over een lezing in Limburg. Maarten Meester, die bij Nieuw Licht zijn opwachting maakte, was erg zichzelf en filosofeerde uit de losse pols. Dat werkte goed. De foto van Jules Montague in het programmaboekje bleek wat mij betreft totaal niet te matchen met de charismatische persoon die op het podium in rap tempo een levendig verhaal vertelde over brein en identiteit. Ze maakte grappen over het alcoholgebruik van Nederlanders (schijnt iets met je brein te doen) waar zij als Ierse ook wel enige ervaring mee heeft [ik bedoel met drankgebruik]. Het meest verrassende waarmee ik in aanraking kwam was het hydro-feminisme gebracht door drie zeemeerminnen. Vanuit de oppervlakte afdalen naar de diepste diepte. Daar zaten we in het stikdonker te koekeloeren. We zagen niks meer. Weg lichaam. Weg ander. Weg hokjes. Hydro-feminisme, ik denk dat dat best eens hip en happening zou kunnen worden! Daarna café De Doelen, bokbier met gehaktballetjes. Ik proostte op Jules Montague.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten