© Liesbeth Annokkee
donderdag 31 juli 2014
dinsdag 29 juli 2014
Graf van Bobby Fischer
Vorige week kwam ik Evert Janse tegen van Oog tv die ik vertelde over het NK Schaken en mijn Bobby Fischer gedicht. Hij vertelde mij dat hij foto's had gekregen (via zijn buurman Egbert) van het graf van Fischer. Daar bleek weer een wonderlijk verhaal aan vast te zitten, ik bedoel aan Fischer's begrafenis. Het stond zo in het NRC (en er is een mooi artikel hierover verschenen in het schaakblad Matten).
'Bobby Fischer, de voormalige Amerikaanse wereldkampioen schaken die vrijdag in Reykjavik aan de gevolgen van een nieraandoening overleed, is gisterochtend begraven op een kleine begraafplaats nabij het dorp Selfoss, zo’n zestig kilometer van de hoofdstad van IJsland.
Slechts vijf mensen, onder wie zijn Japanse vriendin Miyoko Watai, waren aanwezig bij de begrafenis. De vriendengroep die Fischer naar het eiland haalde waar hij het staatsburgerschap verkreeg, waren afwezig omdat ze niet waren geïnformeerd. Zij spraken zondag nog over een begrafenis voor Fischer op de nationale begraafplaats in Thingvellir. Het land waar Fischer begraven is, is eigendom van een familielid van een vriend van Fischer. Er was daarom geen toestemming nodig van de kerk om hem daar te begraven.
Fischer, die 64 jaar oud werd, regelde zijn begrafenis zelf in overleg met zijn buurman in het appartementsgebouw waar hij woonde. Deze buurman had hem enkele malen meegenomen naar de afgelegen begraafplaats nabij een grote rivier. Ook voor de dominee van het kerkje was Fischers begrafenis een complete verrassing.'
'Bobby Fischer, de voormalige Amerikaanse wereldkampioen schaken die vrijdag in Reykjavik aan de gevolgen van een nieraandoening overleed, is gisterochtend begraven op een kleine begraafplaats nabij het dorp Selfoss, zo’n zestig kilometer van de hoofdstad van IJsland.
Slechts vijf mensen, onder wie zijn Japanse vriendin Miyoko Watai, waren aanwezig bij de begrafenis. De vriendengroep die Fischer naar het eiland haalde waar hij het staatsburgerschap verkreeg, waren afwezig omdat ze niet waren geïnformeerd. Zij spraken zondag nog over een begrafenis voor Fischer op de nationale begraafplaats in Thingvellir. Het land waar Fischer begraven is, is eigendom van een familielid van een vriend van Fischer. Er was daarom geen toestemming nodig van de kerk om hem daar te begraven.
Fischer, die 64 jaar oud werd, regelde zijn begrafenis zelf in overleg met zijn buurman in het appartementsgebouw waar hij woonde. Deze buurman had hem enkele malen meegenomen naar de afgelegen begraafplaats nabij een grote rivier. Ook voor de dominee van het kerkje was Fischers begrafenis een complete verrassing.'
© Egbert
donderdag 24 juli 2014
World Wide Poem: Poetry rules!
Drie jaar gelden had ik een project verzonnen voor het festival Viva la Focus van het Groninger Forum namelijk World Wide Poem. Allerlei dichters uit binnen- en buitenland ( met steun van Correen Dekker) werkten mee. Ik vond het resultaat ontroerend. Misschien wordt het tijd voor een vervolg. Destijds werd het zo aangekondigd:
'Tijdens het festival Viva la Focus zal het World Wide Poem te bewonderen zijn. Dichters uit de gehele wereld hebben hun gedachten laten gaan over het thema Happy together? en er vervolgens over geschreven. Deze zieleroerselen zijn op film vastgelegd en vormen samen het universele World Wide Poem! Zijn we gelukkig of niet? Doet geluk ertoe? En hoe gaat het met de wereld? Is de vrede nabij? Verwacht geen kant en klare antwoorden, of het gedicht moet het sublieme antwoord zijn dat iedere vraag overstijgt!'
Dit zijn de dichters die te zien en horen zijn: Erik Harteveld, Michael Augustin, Alice ter Meulen, Egbert Hovenkamp II, Ingmar Heytze, Hanz Mirck, Keith Armstrong, Paul Casey, Marco Fazzini, Lise Sinclair, Meindert Talma, Raymond Mannix, Ashton Nichols, Nikola Madzirov, Luke Davies, Joey Brown, André Degen, Anna Arov, Alsaddiq Alraddi, Brendan Murphy, Rense Sinkgraven, Diana Ozon, Roel Richelieu van Londersele.
'Tijdens het festival Viva la Focus zal het World Wide Poem te bewonderen zijn. Dichters uit de gehele wereld hebben hun gedachten laten gaan over het thema Happy together? en er vervolgens over geschreven. Deze zieleroerselen zijn op film vastgelegd en vormen samen het universele World Wide Poem! Zijn we gelukkig of niet? Doet geluk ertoe? En hoe gaat het met de wereld? Is de vrede nabij? Verwacht geen kant en klare antwoorden, of het gedicht moet het sublieme antwoord zijn dat iedere vraag overstijgt!'
Dit zijn de dichters die te zien en horen zijn: Erik Harteveld, Michael Augustin, Alice ter Meulen, Egbert Hovenkamp II, Ingmar Heytze, Hanz Mirck, Keith Armstrong, Paul Casey, Marco Fazzini, Lise Sinclair, Meindert Talma, Raymond Mannix, Ashton Nichols, Nikola Madzirov, Luke Davies, Joey Brown, André Degen, Anna Arov, Alsaddiq Alraddi, Brendan Murphy, Rense Sinkgraven, Diana Ozon, Roel Richelieu van Londersele.
woensdag 23 juli 2014
donderdag 17 juli 2014
GROOTS EN NIETIG
Remco Ekkers heeft voor de Poëziekrant een stuk geschreven - GROOTS EN NIETIG - over mijn bundel Liefde is voor feestdagen. Hierbij de integrale tekst.
Voor Een vermoeden van licht, een boek (inclusief cd) dat zorgvuldig uitgegeven werd door Uitgeverij Vantilt / fragma, schreef Frank Boeijen tien nieuwe liedjes, samen met pianist Ton Snijders. De liedjes gaan over liefde en afscheid. Boeijen vroeg dertien vrienden een product te leveren. Rense Sinkgraven gaf twee gedichten, die in zijn onlangs gepubliceerde bundel Liefde is voor feestdagen staan.
Nachtlokaal
Waar leegte was,
zijn miljarden sterren.
De maan slijpt haar sikkel.
Wij zijn groots en levend,
niet meer dan een druppel.
Verbitterd maar blijmoedig.
Omhels me. Kus me.
geloof je nog in
het hiernamaals van
een kindertijd? Geesten
gewekt door katers.
Scherven in het brein.
Van het oude geloof is niet veel meer over. De sterrenhemel vervult ons met verbazing en ontzag. Voltaire is er van overtuigd dat de mens tragisch is, omdat hij tegelijk behept met zelfbewustzijn en sterfelijk is. Met zijn dood verdwijnt zijn bewustzijn. De essentie van élk in dit universum denkbaar bewustzijn is lijden, omdat perfectie, die wel wordt nagestreefd, onmogelijk is en verval en dood onvermijdelijk zijn. Het creëren van individueel bewustzijn betekent het creëren van lijden.
Het begint met leegte en het raadsel van het ontstaan van miljarden sterren, waaronder onze zon met zijn planeten, waaronder onze aarde. We leven en zijn groots, maar ook nietig. Toch moeten we blijmoedig verder. Er is de liefde.
La chambre des étoiles
Dit is ons huis onder de sterren.
Het is niet groot maar klein genoeg
voor onze wensen: een bed,
een maan, een binnenplaats.
Als we moe zijn vallen we in slaap
onder de sterren. Maar we zijn niet
moe en waar wij reiken, past
geen enkel woord.
Aan de hemel staat de Grote Beer.
Gekaderd door het raamkozijn.
Constellatie van ons samenzijn.
Blauwdruk van dat geluk.
De dichter is christelijk opgevoed maar heeft het geloof al jong verloren. In het eerste gedicht, dat ‘Geen God’ heet, vloeien vader en God samen. Vader valt van de fiets en de zoon ziet hoe onmachtig hij is. Hij denkt nog dat de aarde plat is. Maar de schepping is prachtig, ondanks de dood. Liefdevol zegt de zoon dat vader niet bang hoeft te zijn.
De dichter heeft een filosofische inslag, zoals bijvoorbeeld blijkt uit het gedicht ‘Ondenkbaar’.
Als het ondenkbare iets zou zijn,
zou het dan lijken op wat wij al kennen?
Iets vertrouwds?
Zoals een huis een huis blijft ook
al ben je er niet.
Iemand antwoordt maar
niemand die roept.
Thuiskomen en weer gaan.
De titel van de bundel is afkomstig uit een gedicht over de liefde. De ik uit het gedicht is bescheiden over zijn minnaarskwaliteiten: ‘Een boerenjongen met / grove handen./ Liefde is voor feestdagen.’
Maar de boerenzoon is ook onbekwaam voor het ploegen in de klei. Hij oogst oostenwind, maar hij heeft fantasie. Hij bedenkt een schip, zeilen, orkaan en vaart weg.
Rense Sinkgraven, 'Liefde is voor feestdagen', Liverse, Dordrecht, 2013, Bordeauxreeks nr. 19
Nachtlokaal
Waar leegte was,
zijn miljarden sterren.
De maan slijpt haar sikkel.
Wij zijn groots en levend,
niet meer dan een druppel.
Verbitterd maar blijmoedig.
Omhels me. Kus me.
geloof je nog in
het hiernamaals van
een kindertijd? Geesten
gewekt door katers.
Scherven in het brein.
Van het oude geloof is niet veel meer over. De sterrenhemel vervult ons met verbazing en ontzag. Voltaire is er van overtuigd dat de mens tragisch is, omdat hij tegelijk behept met zelfbewustzijn en sterfelijk is. Met zijn dood verdwijnt zijn bewustzijn. De essentie van élk in dit universum denkbaar bewustzijn is lijden, omdat perfectie, die wel wordt nagestreefd, onmogelijk is en verval en dood onvermijdelijk zijn. Het creëren van individueel bewustzijn betekent het creëren van lijden.
Het begint met leegte en het raadsel van het ontstaan van miljarden sterren, waaronder onze zon met zijn planeten, waaronder onze aarde. We leven en zijn groots, maar ook nietig. Toch moeten we blijmoedig verder. Er is de liefde.
La chambre des étoiles
Dit is ons huis onder de sterren.
Het is niet groot maar klein genoeg
voor onze wensen: een bed,
een maan, een binnenplaats.
Als we moe zijn vallen we in slaap
onder de sterren. Maar we zijn niet
moe en waar wij reiken, past
geen enkel woord.
Aan de hemel staat de Grote Beer.
Gekaderd door het raamkozijn.
Constellatie van ons samenzijn.
Blauwdruk van dat geluk.
De dichter is christelijk opgevoed maar heeft het geloof al jong verloren. In het eerste gedicht, dat ‘Geen God’ heet, vloeien vader en God samen. Vader valt van de fiets en de zoon ziet hoe onmachtig hij is. Hij denkt nog dat de aarde plat is. Maar de schepping is prachtig, ondanks de dood. Liefdevol zegt de zoon dat vader niet bang hoeft te zijn.
De dichter heeft een filosofische inslag, zoals bijvoorbeeld blijkt uit het gedicht ‘Ondenkbaar’.
Als het ondenkbare iets zou zijn,
zou het dan lijken op wat wij al kennen?
Iets vertrouwds?
Zoals een huis een huis blijft ook
al ben je er niet.
Iemand antwoordt maar
niemand die roept.
Thuiskomen en weer gaan.
De titel van de bundel is afkomstig uit een gedicht over de liefde. De ik uit het gedicht is bescheiden over zijn minnaarskwaliteiten: ‘Een boerenjongen met / grove handen./ Liefde is voor feestdagen.’
Maar de boerenzoon is ook onbekwaam voor het ploegen in de klei. Hij oogst oostenwind, maar hij heeft fantasie. Hij bedenkt een schip, zeilen, orkaan en vaart weg.
Rense Sinkgraven, 'Liefde is voor feestdagen', Liverse, Dordrecht, 2013, Bordeauxreeks nr. 19
Rense Sinkgraven © Liesbeth Annokkee
Remco Ekkers
dinsdag 15 juli 2014
De Proza Club en andere prachtcursussen!
Het gaat goed met de Proza Club van De Schrijfunie. In september starten we weer met deze tweejarige professionele schrijfopleiding. Voor het complete schrijfaanbod verwijs ik hier naar.
De Proza Club is een opleiding van twee jaar waarin je door schrijvers begeleid wordt naar professioneel schrijverschap. Ieder jaar bestaat uit 30 weken waar per week 3 uur les gegeven wordt. Per jaar krijg je begeleiding van twee docenten, de eerste helft van de ene, de tweede helft van de andere. Vanzelfsprekend wordt er daarnaast veel inzet van jezelf verwacht, want wie schrijver wil worden moet gedreven zijn. Tijdens de opleiding krijg je gratis toegang tot de literaire reeks Zondagschrijvers waarin auteurs geïnterviewd worden. Af en toe zullen er lezingen zijn van schrijvers, uitgevers, redacteuren waarin gesproken zal worden over de vele facetten van het schrijverschap.
In het eerste jaar zal de nadruk vooral liggen op de technische aspecten van het schrijven. Hoe schrijf je een goede dialoog? Hoe creëer je een levensecht personage? Hoe verbind je verschillende verhaallijnen met elkaar? Je krijgt veel schrijfopdrachten en door middel van positieve feedback en constructieve kritiek wordt de basis gelegd voor een eigen stijl. Na dit jaar volgt een evaluatie.
In het tweede jaar zal de techniek nog verder uitgediept worden om daarmee te gaan focussen op je eigen verhalen of roman. Zodra het eindproduct de gewenste kwaliteit bezit zal er contact gezocht worden met uitgevers. Op dit moment zijn er goede contacten met Uitgeverij Atlas/Contact, De Geus en Uitgeverij Cossee. Het voordeel hierbij is dat je werk veel sneller beoordeeld zal worden.
Docent Liesbeth Annokkee (1-ste deel), André Degen (2-de deel) Duur: In totaal 30 lessen van 3 uur Prijs: € 875
Locatie: Bibliotheek Groningen Aanvang: donderdag 25 september 19.00 uur
De Proza Club is een opleiding van twee jaar waarin je door schrijvers begeleid wordt naar professioneel schrijverschap. Ieder jaar bestaat uit 30 weken waar per week 3 uur les gegeven wordt. Per jaar krijg je begeleiding van twee docenten, de eerste helft van de ene, de tweede helft van de andere. Vanzelfsprekend wordt er daarnaast veel inzet van jezelf verwacht, want wie schrijver wil worden moet gedreven zijn. Tijdens de opleiding krijg je gratis toegang tot de literaire reeks Zondagschrijvers waarin auteurs geïnterviewd worden. Af en toe zullen er lezingen zijn van schrijvers, uitgevers, redacteuren waarin gesproken zal worden over de vele facetten van het schrijverschap.
In het eerste jaar zal de nadruk vooral liggen op de technische aspecten van het schrijven. Hoe schrijf je een goede dialoog? Hoe creëer je een levensecht personage? Hoe verbind je verschillende verhaallijnen met elkaar? Je krijgt veel schrijfopdrachten en door middel van positieve feedback en constructieve kritiek wordt de basis gelegd voor een eigen stijl. Na dit jaar volgt een evaluatie.
In het tweede jaar zal de techniek nog verder uitgediept worden om daarmee te gaan focussen op je eigen verhalen of roman. Zodra het eindproduct de gewenste kwaliteit bezit zal er contact gezocht worden met uitgevers. Op dit moment zijn er goede contacten met Uitgeverij Atlas/Contact, De Geus en Uitgeverij Cossee. Het voordeel hierbij is dat je werk veel sneller beoordeeld zal worden.
Docent Liesbeth Annokkee (1-ste deel), André Degen (2-de deel) Duur: In totaal 30 lessen van 3 uur Prijs: € 875
Locatie: Bibliotheek Groningen Aanvang: donderdag 25 september 19.00 uur
Liesbeth Annokkee En Vogue © Rense Sinkgraven
maandag 14 juli 2014
Remise met God is het hoogst haalbare
Afgelopen vrijdag samen met Tsead Bruinja gedichten gedaan op het NK Schaken in het Manor Hotel. Aandachtig publiek, prima sfeer en van directeur Paul Rump had het zelfs nog wel wat langer gemogen. Na het optreden nog uren blijven hangen om te luisteren naar de analyses van Hans Böhm en Tex de Wit. Hans Böhm lardeerde zijn analyses met mooie verhalen, zo vergeleek hij sommige schakers met dieren: Karpov is een vis (kille uitdrukkingsloze ogen), Romanysjyn heeft als bijnaam 'de fret' (achter het bord kijkt en gedraagt hij zich als dit zenuwslopende beestje) en hij sprak huiverend over de hypnotiserende blik van de fameuze Tal die je een zeer onaangenaam gevoel gaf. 'Hoe zit het met deze schakers?' vroeg iemand uit het publiek. 'Dit zijn watjes', zei Böhm.
Goed, het toernooi dan. Loek van Wely stond slecht tegen Benjamin Bok en die partij verloor hij uiteindelijk ook. Desondanks werd hij gisteren Nederlands kampioen. Het jonge talent Anna-Maja Kazarian stond zeer goed tegen Anne Haast (de latere kampioen) maar de partij eindigde toch nog verrassend in remise. Dit waren de hoogtepunten van de middag.
Voor de liefhebbers, hierbij mijn twee schaakgedichten die ik voordroeg, waarbij de eerste gaat over de legendarische Bobby Fischer (Hans Böhm merkte terecht op dat remise met God volgens Fischer alleen haalbaar zou zijn als hij met wit zou spelen).
Opperwezen
Ze gehoorzamen
blindelings. Zijn bed
is een bord.
Hij ziet kakkerlakken,
korte rokjes
niet. Naaldhakken pijnscheuten
in het brein.
Roodharigen verlaat de zaal!
Als de koning valt
sterft hij een stukje
of stijgt tot God.
Schoenen vlekkeloos gepoetst.
Net pak,
onbeholpen stropdas.
Hij ziet blind.
Zijn systeem dekt
werelddelen.
Remise met God
is het hoogst haalbare.
Een zwart-wit blik
van altijd gelijk.
De koning
Met stukken geschoven.
Er wordt wat geslagen.
Je verliest een loper, mist
een toren, offert het paard,
de dame sneuvelt in de strijd,
de koning radeloos.
Je zegt: het licht was slecht,
laten we nog eens spelen.
Maar de partij is over.
Bijke, de oude blinde stabij
kwispelt.
.jpg)
Goed, het toernooi dan. Loek van Wely stond slecht tegen Benjamin Bok en die partij verloor hij uiteindelijk ook. Desondanks werd hij gisteren Nederlands kampioen. Het jonge talent Anna-Maja Kazarian stond zeer goed tegen Anne Haast (de latere kampioen) maar de partij eindigde toch nog verrassend in remise. Dit waren de hoogtepunten van de middag.
Voor de liefhebbers, hierbij mijn twee schaakgedichten die ik voordroeg, waarbij de eerste gaat over de legendarische Bobby Fischer (Hans Böhm merkte terecht op dat remise met God volgens Fischer alleen haalbaar zou zijn als hij met wit zou spelen).
Opperwezen
Ze gehoorzamen
blindelings. Zijn bed
is een bord.
Hij ziet kakkerlakken,
korte rokjes
niet. Naaldhakken pijnscheuten
in het brein.
Roodharigen verlaat de zaal!
Als de koning valt
sterft hij een stukje
of stijgt tot God.
Schoenen vlekkeloos gepoetst.
Net pak,
onbeholpen stropdas.
Hij ziet blind.
Zijn systeem dekt
werelddelen.
Remise met God
is het hoogst haalbare.
Een zwart-wit blik
van altijd gelijk.
De koning
Met stukken geschoven.
Er wordt wat geslagen.
Je verliest een loper, mist
een toren, offert het paard,
de dame sneuvelt in de strijd,
de koning radeloos.
Je zegt: het licht was slecht,
laten we nog eens spelen.
Maar de partij is over.
Bijke, de oude blinde stabij
kwispelt.
© Liesbeth Annokkee
dinsdag 8 juli 2014
Smilde omarmt Jacob Israël de Haan
Het weer zat mee, er was flink wat publiek en de dichters en muzikanten waren in vorm. Het was afgelopen zondag een gedenkwaardige dag, het eerste Jacob Israël de Haan Festival in zijn geboorteplaats Smilde. Dit alles om hem te eren maar ook met het doel om geld bijeen te sprokkelen voor een gedenksteen met kwatrijn. Dankzij de reeds toegezegde steun van het Prins Bernhard Cultuurfonds en de Gemeente Midden-Drenthe kon dit festival plaatsvinden. Dichters en muzikanten kwamen voor niks, ter ondersteuning van dit initiatief, veel dank daarvoor! Hierbij een sfeerimpressie in foto's.
Nicolette Leenstra bijt de spits af
Jean Pierre Rawie
Ton Peters met Pijpelijntjes
Jean Pierre Rawie, Neeltje Maria Min, Tsead Bruinja
Daan Doesborgh
Marga Kool
Kasper Peters © Rita Spijker
Neeltje en ik © Rita Spijker
Jean Pierre Rawie
André Degen
Klezmerband Klets
Trio
Jan Veenstra
Mischa van Huijstee
Joost Oomen
Tsead Bruinja
Daan Doesborgh, links tante Jenny
Ria Westerhuis
Delia Bremer
Johan en Neeltje
Jean Pierre Rawie, Neeltje Maria Min, Tsead Bruinja, Marga Kool
Man © Liesbeth Annokkee
Mobiele Catering The Donkeys © Rita Spijker
Slotact Eva Waterbolk
donderdag 3 juli 2014
Kwatrijn
STERRENHEMEL.
De Maan strooit de stralende sterren
Langs den eeuwigen hemel heen.
Wie waken er nog heinde en verre?
Mijn hart en mijn lied alleen.
Jacob Israël de Haan
Abonneren op:
Posts (Atom)