maandag 1 september 2014

Denkend aan Ter Balkt

En dan vooral aan zijn gedicht Elegie van de varkens. Het gedicht eindigt als volgt:
'O jammer van de getemde
varkens, zij zijn de dichters onder de dieren,
melancholiek en van weinig nut totdat aan de muur
afgebrand, hun speklaag openklapt als een elegie.'
Dit is vrees ik ook gebeurd (of gaat gebeuren) met dit aaibare Mangalica wolvarken in Limburg. Hij keek me ook een beetje achterdochtig aan en dat begrijp ik heel goed.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten