De windmolenmaffia zal niet rusten voor dat ons totale landschap verpest is met die molens. En geld is het smeermiddel van hun duistere ziel. Hierbij dus de geweigerde column.
Onderstaande column werd gisteren geweigerd door de hoofdredactie van het Friesch Dagblad, onder druk van enkele ,,journalisten” van de regioredactie die er blijkbaar heel andere denkbeelden over de politieke besluitvorming rond windenergie in Fryslân op nahouden. Sinds kort trekt daar een door het provinciebestuur toegejuicht corruptiecircus door de dorpen: een onheilspellende gelegenheidscoalitie van wereldverbeteraars en windkooplieden biedt dorpsbevolkingen douceurtjes, als ze maar de plaatsing van vijf of tien megamolens van 162,5 meter hoog naast hun deur tolereren zonder al te veel mitsen en maren. Zó hoopt Fryslân te kunnen voldoen aan de Rijksopdracht om in 2020 530,5 megawatt aan windenergie te hebben gerealiseerd. Onnodig te zeggen dat ik met onmiddellijke ingang mijn medewerking aan de krant heb opgezegd.
Wie straks de grootste bek heeft en het hardst op de eigen trom slaat, wordt verlost van z’n lokale windmolenplan. Dat is de consequentie van de anti-democratische manier waarop Gedeputeerde Staten van Fryslân het windenergietraject nu hebben ingericht. Ze zien wel wat er uit 39 kleine burgeroorlogjes straks komt bovendrijven, en dan zullen ze zeggen: ,,Kijk, deze plannen hebben DRAAGVLAK.” Waarom is er geen partij die deze ontkenning van alles waar ons democratische systeem voor staat aan de schandpaal nagelt?
En kijk, daar gaan ze dezer dagen naar de dorpen met hun zak vol postcodeloterijgeld: de goedbedoelende groene milieuman en de windbankier met z’n uitgestreken gezicht, vrienden voor het leven. Hoeveel reductie op de stroomprijs willen jullie? Wat hebben jullie nodig om het voetbalveld op te knappen? Wie ,,ja” zegt tegen onze megamolens, is koopman! En daar zit degene in een hoekje, die zich afvraagt wie dit allemaal hebben bedacht, waarom hij de laatste keer eigenlijk naar het stemhokje gegaan is, en waarom hij ooit nog een vinger zal uitsteken voor Fryslân.
Er zijn drie democratische problemen met bovenstaande werkwijze, die bedacht is door gedeputeerde Hans Konst van de PvdA. Het eerste is dat het landschap niet van één enkel dorpje is, maar van ons allemaal. Het is onderdeel van onze Friese identiteit, zoals Konst nog zo mooi verklaarde in de provinciale nota ‘Grutsk op ’e romte’ (Trots op de ruimte).
Het tweede probleem is dat dit systeem gebaseerd is op pure corruptie. Belangengroepjes kopen de steun van de bevolkin. Ik heb geleerd dat democratie gebaseerd is op een vrije uitwisseling van argumenten, niet op het uitdelen van steekpenningen door veelal anonieme investeerders.
Het derde probleem is dat zowel de lokale als de provinciale vertegenwoordigende organen compleet aan de kant worden geschoven. Gemeenteraden moeten maar toekijken hoe schimmige groepjes hun bevolking bewerken met de zegen van de gedeputeerde. Provinciale Staten moeten maar afwachten wat er straks nog te kiezen valt.
Zullen Provinciale Staten dit Wilde Westen van de Windhandel sanctioneren? Hoeveel mooiweerpolitici zouden er zijn? Aan de politieke lafheid van de PvdA en aan de nauwe banden met de boerenwindhandel van het CDA worden zowel democratie als landschap opgeofferd. En dat terwijl het coalitieakkoord 2011-2015 van FNP, PvdA en CDA ronde taal sprak over windenergie. In het IJsselmeer, op de kop-Afsluitdijk en bij Heerenveen, en verder nergens.
Abe de Vries
Windmolen bij Warfhuizen, weg met dat lelijke ding!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten